به گزارش خبرگزاری حوزه، دو سال پیش بود که مصاحبه یکی از اساتید به نام دانشگاه در حوزه جامعه شناسی را می خواندم که البته از منظر سیاسی و خط فکری، خاستگاه اصلاح طلبی داشت. وی در آن گفت و گو مدعی شده بود که در دهه اخیر مردم ایران خاصه نسل جوان به سمت گریز از دین و نشانه های دینی سوق پیدا کرده اند و در ادامه این نتیجه گیری خود را نشانه ای از نارضایتی مردم از حاکمیت برشمرد.
البته در سال های اخیر کم نبوده اند کارشناسان، اساتید، روزنامه نگاران و حتی سلبریتی هایی که در اظهارنظرهای معمولاً سطحی و ناپخته خود چنین جملاتی بر زبان رانده و لابد پیش خود فکر کرده اند که چنین است و جز این نیست و هر آن کس که جز این فکر کند، به نحوی از اَنحا از مدار عقلانیت و واقع گرایی به دور مانده است.
جالب این که همین چند روز پیش بنا بر آمار رسمی اعلام شد که بیش از ۴ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر برای عرض ارادت و تسلیت، خود را به مشهدالرضا(ع) رسانده اند و حتی معاون اماکن متبرکه حرم مطهر رضوی اعلام داشت که حدود ۸ میلیون زائر عزادار ثامن الحجج(ع) در دهه آخر ماه صفر به مشهد سفر کرده اند تا به تعبیر زیبای یکی از رسانه ها، این شهر در این ایام لقب" قلب مقدس ایران" را به خود بگیرد.
البته مسلم است که از این قبیل داده ها بسیار می توان متذکر شد اما نکته اصلی اینجاست که مردم ما و از جمله نسل جوان با وجود برخی نگرانی ها و اعتراضات که بسیاری از آن ها انصافاً به جا و به حق است از دین و آیین خود دست نکشیده و بارها نشان داده اند که با وجود سختی ها و محنت ها و اوضاع پرفتنه و غبارآلود در بزنگاه های مهم و تاریخ سازی به یاری دین خدا آمده اند که نمونه های بارز آن را می توان در یوم الله نهم دی سال ۸۸ و همین چند روز پیش در اجتماعات مختلف در دفاع از اسلام و انقلاب و کشور مشاهده کرد.
نگارنده به طور جدی معتقد است که تغییرات مربوط به سبک زندگی افراد در دهه های اخیر که برخی از آن ها ریشه در باورهای دین مدارانه نیز دارد می بایست در جای خود به درستی تحلیل و بررسی شود و ای کاش در این رابطه کرسی های آزاداندیشی خوبی در حوزه و دانشگاه شکل می گرفت اما در این بین، آن چه واقعاً جای نگرانی دارد، تحلیل های ناپخته ی برخی اساتید دانشگاه و به اصطلاح نخبگان است که فراتر از بحث مرسوم حب و بغض های سیاسی و جناحی متأسفانه در برخی مواقع، غیرمنطقی و غیرعلمی است، چه آن که برداشت شخصی خودشان را به عنوان تحلیل جامعه شناسانه مطرح می کنند و در این حالی است که برای شناخت مردم و نوع رفتارها و کنش های آن ها و حتی سکوت و انفعالشان می بایست پیش از هر چیز در متن جامعه زیست و در متن جامعه اکسیژن با مردم بودن را تنفس کرد، نه این که با گرفتن ژست های روشنفکرانه و به زعم دوستان، خیرخواهانه ملت، نسخه هایی پیچید که نه به درد دنیای همین مردم می خورد و نه آخرت آن ها!
سید محمدمهدی موسوی
